Verwachtingen

Ik weet niet wat je allemaal mag verwachten wanneer je 4week in een plaats bent……..
Hier in JB moet je dan op zijn minst kunnen surfen, en die verwachting wordt redelijk waar gemaakt. Vooral door Jesse. Anton hangt meer onder zijn plank en zelf blijf ik (Roel) zo nu en dan redelijk rechtop staan ( Dat is nog niet werkelijk surfen maar het kan er mee door) Helaas zijn daar geen live streams van op de site te plaatsen.

Naast surfen hebben we ons gericht op de mensen hier, de mensen in de krottenwijken, vooral de kinderen en de jongelui. En we hebben ons gericht op de mensen die zich inzetten in deze community. We kwamen om hier in de praktijk te brengen wat we in de lesfase hebben geleerd: te doen wat Jezus deed toen Hij op aarde rondging. Ik durf rustig te zeggen dat we met veel dingen geoefend hebben: bidden met de zieken, voorbede voor noodzakelijke dingen, mensen bemoedigt, gesproken in de synagoge, lesgegeven op scholen, jongelui gediscipeld. Door alles heen hebben we Gods vaderhart meer gezien en leren kennen. We zijn vrijmoediger geworden om (hier) Zijn koninkrijk in de wereld van alledag te laten zien. We zijn bemoedigt door alle keren dat God door alles heen tot ons spreekt.
Voorzichtig aan kijken we ook verder vooruit, over de oceanen heen. Nederland komt geleidelijk aan weer in ons blikveld.

Ik ben benieuwd hoe deze vijf maanden hun beslag zullen krijgen in ons normale leven. Kunnen we deze vrijmoedigheid vasthouden? Hoe past dat in onze gemeentes? Snappen vrienden dit nog?

We maken deze week rustig af. Net zoals Mozes op de berg in de tegenwoordigheid van God mocht zijn, zonder afgeleid te worden door de problemen beneden, of zich zorgen te maken over de afdaling(uit “everything is spiritual” van Rob Bell) proberen ook wij ons te richten op wat er nu is. De ontmoetingen, de situaties al die dingen waardoor God tot ons wil spreken.

Deze week hebben we meegeholpen met het organiseren van een warme maaltijd voor de oude mensen. Die worden vergeten in hun hutjes. Omdat het op 9 aug. Ook nat. Vrouwendag is, Werd het op deze dag gedaan. 90 % van de oude mensen zijn vrouwen. De opkomst was nagenoeg 100%, maar dat is hier normaal als het om eten gaat. Donderdag organiseren we zelf een braai om afscheid te nemen van de mensen waar we mee hebben gewerkt.

Vrijdag wordt de inpakdag. Mogelijk gaan we nog weer mee om de kerkdienst in de ‘pickandpay’ (Afrikaanse alberthein) te organiseren.

Voor de terugweg van zaterdag naar Durban hebben we bussen gehuurd. Wilt u voor ons bidden voor een veilige rit. In Durban hebben we tijd om te ‘debrieven’ en te ontspannen.
Daarover later meer.

Hartelijke groet Roel

Elkaar scherpen en als team opereren

Hier in Jeffreys Bay doen we allerlei dingen, zoals:
- voeten wassen en schoenen uitdelen
- kinder en tiener programma's (mee)draaien
- lesgeven op een soort dts achtige school
- klussen en schoonmaken
- kerk dienst houden in de supermarkt

Het is leuk om met allerlei verschillende dingen bezig te zijn en een divers programma te hebben, maar het heeft ook nadelen. Niet iedereen kan overal aan mee doen. We willen ook graag onze kinderen een goede tijd geven en daar hebben we dus ook telkens arbeiders voor nodig.

Doordat niet iedereen hetzelfde doet ben je automatisch wat minder betrokken op elkaar. Sommige activiteiten hoor je alleen over en bij sommige activiteiten ben je af en toe betrokken. Hierdoor moeten we beter ons best doen om iedereen bij te praten en toch nog steeds als team te opereren. Vorige week hebben we onze pastorale gesprekken gehad. Dit hield in dat er een echtpaar van buitenaf langs komt om met ons te babbellen. Zij hebben met ons besproken en gekeken wat er goed gaat en wat er beter kan (voor ons persoonlijk en als groep).

Dit echtpaar heeft ons uitdegaagd om elkaar aan te scherpen. Dat we meer aandacht besteden aan het geven van feedback aan elkaar. Op die manier is het de bedoeling dat we meer uit onze outreach halen.
Dit sluit ook wel aan op onze uitdaging om meer als team te functioneren. Door elkaar meer feedback te geven kunnen we ondanks dat we niet overal bij zijn toch steeds met elkaar mee denken over wat dingen met ons doen en hoe we beter kunnen functioneren.

Voor mij persoonlijk is wel een aardige uitdaging. Ik heb de neiging om tevreden te zijn met de constatering dat we het hoogtepunt van de outreach gehad hebben. En ik ben geneigd om te denken: "Na deze dts zie ik deze mensen waarschijnlijk toch amper meer." Daardoor is voor mij de verleiding groot om niet meer in de groep en de outreach te investeren. Maar ik ga mijn best doen om de groep mijn feedback niet te onthouden en nog uit de outreach te halen wat er in zit.

Groeten Jesse

 

Altijd aan het dansen die Afrikanen